Το σπίτι (μου) του τρόμου! :P

Καλημέρα!

   Παρακαλώ, αν θέλετε να διαβάσετε αυτό το άρθρο να έχετε έναν ενήλικα μαζί σας ή τα φώτα ανοιχτά. Και τα δύο μαζί είναι καλύτερα! :P Όχι εντάξει πλάκα κάνω...

   Λοιπόν, σε αυτό το άρθρο θέλω να σας μιλήσω για το σπίτι μου που τυχαίνει να είναι κάπως στοιχειωμένο. Εντάξει, δεν είναι. Αλλά μερικές φορές σου φαίνεται πως είναι λίγο... Και αυτό θα κάνω τώρα. Θα σας περιγράψω τις τρεις φορές που μας έχει τύχει να πιστέψουμε πως το σπίτι μας είναι το σπίτι του τρόμου. Ταινία πρέπει να γίνει ρε παιδιά! :P

1. ΤΙΚ ΤΟΚ

   Μια φορά, η Άννα (από τα Κόκκινα Ρεβίθια -όπως σας έχω πει σε άλλο άρθρο-) και η Ξένια ήταν μόνες τους στο σπίτι μου -όσο εγώ και η Ντένια ήμασταν χορωδία- και κάθονταν στον υπολογιστή. Σε μια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο για λίγη ώρα και μετά σταμάτησε. Τα κορίτσια δεν το σήκωσαν γιατί δεν ήταν στο σπίτι τους! :P Ύστερα από λίγο χτύπησε πάλι, αλλά μόνο για ένα δευτερόλεπτο.

   Τα κορίτσια ήταν λίγο τρομαγμένα αφού ήταν μόνες τους, απόγευμα στο σπίτι, με ησυχία και χτυπούσε το τηλέφωνο.

   Σηκώθηκαν λίγο και πήγαν στην κουζίνα επειδή μετά άκουσαν κάτι σαν φωνές, όμως κανείς δεν ήταν στο σπίτι. Ύστερα άκουσαν ένα χτύπο ρολογιού και στην αρχή τις τρόμαξε, όμως μετά ησύχασαν, αφού άκουγαν κάτι και δεν είχαν απόλυτη ησυχία γιατί, όπως και να το κάνουμε, όσο έχουμε ησυχία και είμαστε μόνοι μας, τρομάζουμε!

Όταν μετά γυρίσαμε από την χορωδία, εγώ και η Ντένια, τα κορίτσια μας είπαν όλη την ιστορία τους. Και ακολούθησε η παρακάτω συζήτηση:

ΞΕΝΙΑ: Και μετά ακούσαμε ένα ρολόι να χτυπάει.

ΕΓΩ: Τι ρολόι?

ΞΕΝΙΑ: Τι "τι ρολόι" μαρή!? ΡΟΛΟΪ! Κανονικό!

ΕΓΩ: Αφού δεν έχουμε ρολόι!

2. Ααααααααααααααα!

   Μια φορά, εγώ, η Ξένια και η Ντένια, ήμασταν στο σπίτι και περιμέναμε την Διονυσία για να κάνουμε μια εργασία για το σχολείο. Ήταν βροχερή μέρα. Έριχνε κεραυνούς και ενώ ήταν μεσημέρι-απόγευμα ήταν πολύ σκοτεινά. 

   Σε μια στιγμή, όπως ήμασταν στο δωμάτιο, ακούσαμε την πόρτα της κουζίνας να ανοίγει. Φωνάξαμε: "Διονυσία...?". Τίποτα δεν ακούστηκε. Νομίζαμε ότι δεν μας άκουσε, γι'αυτό σηκωθήκαμε όλες μαζί (αφού είχαμε χεστεί απάνω μας) και πήγαμε στην κουζίνα. Όπως πήγαμε σιγά σιγά στην θεοσκότεινη κουζίνα, είδαμε την πόρτα ανοιχτή και ρωτήσαμε την Κατερίνα -την αδελφή μου- που καθόταν στον υπολογιστή, αν ήρθε η Διονυσία. Καμία απάντηση. "Κατερίνα...?!". Πάλι τίποτα. Εκείνη τη στιγμή χτυπάει ένας δυνατός κεραυνός!!! Εμείς ουρλιάξαμε, η Ντένια κλότσησε την πόρτα να κλείσει και τρέξαμε γρήγορα στο δωμάτιο!
   Μετά από λίγο, η Κατερίνα μας είπε πως αυτή είχε ανοίξει την πόρτα, γιατί πήγε έξω να μαζέψει κάτι ρούχα της που ήταν απλωμένα, για να μην βραχούν! Και αυτό που έχω να πω, είναι ότι περάσαμε αυτό το πράγμα, και στο τέλος η βλαμμένη, η Διονυσία, ΔΕΝ ΗΡΘΕ! :P

3. "Σσσσσσσσς"
   Σας τυχαίνει καμιά φορά να βλέπετε όνειρα και μετά -κατά μια διαβολική σύμπτωση να βλέπετε ένα στοιχείο τους να βγαίνει αληθινό? Όχι αυτό που κάτι γίνεται και νομίζετε ότι το έχετε ξαναδεί. Κάτι άλλο.
   Λοιπόν, έτυχε πριν από λίγες μέρες η Ντένια να ονειρευτεί πως υπήρχαν φίδια στο σπίτι μας και στο τέλος την δάγκωσε ένα και πέθανε... Όταν ξύπνησε ήταν πολύ τρομαγμένη και με φώναξε γιατί φοβόταν. Μου είπε το όνειρό της και μετά από αυτό, για δύο μέρες φοβόταν μην υπάρχει κανένα φίδι μες το σπίτι. Την επόμενη μέρα ήρθε η Ξένια σπίτι μας και πήγαμε μαζί στην πόλη, για να δώσουμε εγώ και η Ντένια εξετάσεις στα αγγλικά. Όταν τελειώσαμε, η Κατερίνα πήρε τηλέφωνο την Ξένια και της είπε ότι ήρθε ένα φίδι στο σπίτι! Εμείς δεν το πολυπιστεύαμε αυτό και νομίζαμε ότι η Κατερίνα μας έκανε πλάκα, όμως όταν πήγαμε σπίτι, η Κατερίνα μας έδειξε στο κινητό της μια φωτογραφία στην οποία βλέπαμε ένα φίδι τυλιγμένο σε ένα σύρμα κοντά στον φοίνικα του σπιτιού μας. 

   Τώρα πείτε μου! Εσάς τι περίεργο γίνεται στο σπίτι σας? :D

Γεια σας,

~Life